Wanneer je leven op de kop staat...
Ik werd gebeld door haar zusje Alka eind juni. Ze vertelde dat Kim haar tweede hersenbloeding had gehad. Ik was in shock. Want ze was net klaar met het revalideren van de eerste. Ontzettend verdrietig voor Kim, de meiden, haar vriend Pieter en natuurlijk haar familie.
Maar Kim is een vechter. Uitzonderlijk positief en vol goede moed gaat ze dit herstel opnieuw aan. Alka vertelde me in het telefoongesprek dat Kim een aantal keer over mij had gedroomd. Ik was verbaasd; gedroomd? Over MIJ? Hoe dat dan? Alka vertelde me dat wij samen een boek over Kim haar herstel hadden gemaakt en daar kwam ik in beeld voor de foto's! En de meeste mensen die mij kennen, weten dat van dit soort verhalen mijn hart toch echt sneller gaat kloppen. Want beelden werken zo helend. Ik stelde voor om de dag erna gelijk naar Kim te gaan voor de eerste beelden.
Confronterend en zo ontzettend verdrietig om een sterke vrouw zo klein te zien. Ik ging achter de camera staan en zette een knop om. Ik moest dit maken voor Kim. Boek of niet, dit is voor haar herstel en de toekomst heel belangrijk.
Kort na onze eerste afspraak is Kim overgeplaatst naar het revalitdatiecentrum. 3 weken daarna ben ik naar Beetsterzwaag gereden en daar was ik getuige van haar eerste stapjes los. Zo ontzettend knap!! En laten we afspreken dat dat boek er gewoon komt! We gaan jouw droom gewoon laten uitkomen Kim. #huppelendnaarhuis
Waarom we dit delen? In sommige situaties wil je helemaal niet denken aan het maken van foto's. Maar om alles een plekje te kunnen geven heb je later de keuze om dit terug te kijken. Als er geen foto's gemaakt zijn dan kunnen er gaten zijn waarin je helemaal geen herinnering hebt. Ik krijg elke keer terug 'Jeetje Iloon, wat waardevol om dit toch te hebben'. En om dat stukje bewustwording te creëren, maak ik deze blog.
Ilona
